Adoptiewerk - Iran
Sinds 1 oktober 2019 werkt de groep Heerhugowaard voor de zaak van de
groep jonge verdedigers van de mensenrechten in Iran.
De groep jonge verdedigers van de mensenrechten
Begin augustus 2021 bereikte ons het bericht, dat één van deze vier,
na vijfenhalf jaar in de gevangenis, mensenrechten-activist Arash Sadeghi in mei vrijgelaten.
En eind januari 2022 ontvingen we ook het bericht, dat nog één van deze vier,
na ruim vijf jaar in de gevangenis, Atena Daemi is vrijgelaten.
Sinds medio 2014 heeft onze groep gewerkt voor Majid Tavakkoli.
Kort voor zijn 29e verjaardag bereikte ons het bericht dat Majid op 10 mei is vrijgelaten.
Majid Tavakkoli
Na de vrijlating van Majid Tavakkoli heeft de groep gewerkt aan de zaak van Omid Kokabee. 30 augustus 2016 is ook hij vrijgelaten, zij het voorwaardelijk. Onze groep blijft zich inzetten voor zijn onvoorwaardelijke vrijheid.
Omid Kokabee
Na de vrijlating van Omid Kokabee heeft de groep zich gericht op de zaak van Saman Naseem. Medio februari 2019 kregen wij het bericht dat hij waarschijnlijk al op 16 oktober 2018 is vrijgelaten. Activiteiten voor hem zijn (tijdelijk) gestopt.
Saman Naseem
|
|
|
|
|
Adoptiewerk - Iran
Informatie adoptie zaak
Sinds 2013, hebben de Iraanse autoriteiten de repressie tegen Iraanse moedige mensenrechten activisten opgevoerd. Tot de doelgroep van de Iraanse autoriteiten behoort een groep van nieuwe jonge activisten, waarvan de meesten zijn geboren na de Revolutie van 1979. Zij hebben de intense repressie enorm zien toenemen. Tot deze groep behoort de vriendengroep Atena Daemi, Omid Alishenas, en het echtpaar Arash Sadeghi en Golrokh Ebrahimi Iraee.
Alle vier zijn mikpunt van de autoriteiten, enkel en alleen vanwege hun vreedzame activiteiten voor de mensenrechten, inclusief hun betrokkenheid bij de steeds groter wordende groep mensen die zich inzet tegen de doodstraf. De anti-doodstraf beweging wordt door de autoriteiten gezien als “bedreiging van de nationale veiligheid” of “tarten van de Islam”.
|
De groep jonge verdedigers van de mensenrechten |
Begin augustus bereikte ons het bericht, dat na vijfenhalf jaar in de gevangenis,
mensenrechten-activist Arash Sadeghi in mei vrijgelaten.
Atena Daemi
Eind januari 2022 ontvingen we het mooie bericht dat
na ruim vijf jaar in de gevangenis, is mensenrechten-activist Atena Daemi vrijgelaten.
Atena Daemi werd veroordeeld tot 14 jaar gevangenisstraf wegens onder andere “bijeenkomen en samenzweren om misdaden tegen de nationale veiligheid te organiseren”, “het verspreiden van anti regeringspropaganda” en “beledigen van de stichter van de Islamitische Republiek van Iran alsmede de Opperste leider”. Haar proces duurde slechts 15 minuten.
Haar veroordeling had alleen te maken met haar vreedzame mensenrechten activiteiten, inclusief haar berichten op Facebook en Twitter, waarin ze de autoriteiten bekritiseerde vanwege de doodstraf, het verspreiden van anti-doodstraf pamfletten, het deelnemen aan een vreedzaam protest tegen de executie van een jonge Iraanse vrouw in 2014, het bezoeken van graven van mensen die gedood werden tijdens de protesten tegen de presidentsverkiezingen in 2009, en verstrekken van informatie over de misstanden betreffende politieke gevangenen in Iran aan buitenlandse mensenrechtengroeperingen.
Omid Alishenas
Omid Alishenas werd, door Revolutionaire Gardisten, voor het eerst gearresteerd op 4 september 2014, in zijn huis in Teheran. Ze doorzochten zijn huis en namen persoonlijke bezittingen in beslag, inclusief zijn computer, mobiele telefoon en CD’s. Hij werd meegenomen naar Sectie 2A van de Evin gevangenis.
De autoriteiten lieten gedurende de eerste tien dagen na zijn arrestatie na, zijn familie enige informatie te geven over zijn verblijfplaats. Hij werd later overgebracht naar Sectie 8 van de gevangenis, welke volgens gevangenen, wordt geteisterd door ongedierte, zijn er te weinig bedden en slechte sanitaire voorzieningen.
Hij mocht geen bezoek van een advocaat ontvangen tot een half uur voor zijn rechtszaak, ondanks dat hij herhaaldelijk ondervraagd werd. In het vonnis werden de volgende vreedzame activiteiten opgevoerd als “bewijs” van criminele activiteiten: “het verspreiden van anti-doodstraf pamfletten”, “plaatsen van berichten op Facebook”, “het onmenselijk noemen van de massa executies van politieke gevangenen in de tachtiger jaren”, samenwerken met “storende agenten” (een aanduiding voor mensenrechten activisten), het bezoeken van gedenkplaatsen van tijdens de onlusten van 2009 omgekomen mensen, in het vonnis genoemd als opstandelingen. In het vonnis wordt ook nog het distribueren van de film “to light a candle”, die de afwijzing van studenten met het Baha’i geloof, belicht
In mei 2015 werd hij veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf, nadat Afdeling 28 van het Revolutionaire Hof in Teheran hem schuldig bevond aan de aanklachten tegen hem. Zijn straf werd in hoger beroep teruggebracht tot zeven jaar.
Arash Sadeghi en Golrokh Ebrahimi Iraee
Na vijfenhalf jaar in de gevangenis, is mensenrechten-activist Arash Sadeghi in mei vrijgelaten. Dat betekent niet alleen zijn vrijheid, maar ook gedegen medische hulp bij zijn zeldzame vorm van botkanker.
Zijn vrouw Golrokh Ebrahimi Iraee zit nog wel steeds gevangen.
Mensenrechtenactivist Arash Sadeghi zit twee verschillende straffen uit, van totaal 19 jaar. Hij werd voor het eerst gearresteerd op 9 juli 2009 wegens deelname aan de demonstraties die volgenden in de nasleep van de discutabele presidentsverkiezingen van dat jaar. Hij heeft sinds dat moment verschillende keren in de gevangenis gezeten, steeds in relatie met zijn vreedzame activiteiten voor de mensenrechten. Hij werd een maand later voorwaardelijk vrijgelaten, maar werd daarna in de volgende jaren verschillende malen gearresteerd en weer opnieuw vrijgelaten. Hij was postdoctoraal student Filosofie aan de Allameh Tabatabai Universiteit in Teheran, tot hij werd geschorst vanwege zij activisme.
6 September 2014 werd hij samen met zijn vrouw Golrokh Ebrahimi Iraee schrijfster en mensenrechtenactiviste, gearresteerd. Arash Sadeghi werd overgebracht naar Sectie 2A van de Evin gevangenis, alwaar hij zes maanden in eenzame opsluiting gevangen werd gehouden, tot zijn voorwaardelijke vrijlating op 14 maart 2015. Naar zijn zeggen werd hij gedurende die periode herhaaldelijk gemarteld. Hij zegt dat hij op zijn hoofd werd geslagen, getrapt, afgeranseld met zijn riem en gewurgd. Hij zei ook dat zijn ondervragers seksuele vernedering toepasten, door hem zijn kleren uit te trekken en naakt gehurkt in een kamer moest zitten en hij zijn vrouw in de aangrenzende kamer hoorde huilen, werd daarbij bespot en bedreigd dat zij zou worden geëxecuteerd.
Na de arrestatie van het koppel, werd Golrokh Ebrahimi Iraee vastgehouden zonder dat zij contact mocht hebben met familie of een advocaat, tot het moment van voorwaardelijke vrijlating op 27 september 2014. Golrokh Ebrahimi Iraee vertelde dat zijn tijdens de detentie verhoort werd terwijl ze geblinddoekt was en bedreigd werd met executie. Tijdens de verhoren kon zij de bedreigingen van de ondervragers en de mishandeling van haar man in de naastgelegen cel horen.
In mei 2015 werd het echtpaar Arash Sadeghi en Golrokh Ebrahimi Iraee tesamen berecht voor Afdeling 26 van het Revolutionaire Hof in Teheran. Hun proces duurde voor elk van hen slechts 15 minuten en was grotendeels oneerlijk, ze hadden geen verdedigers tijdens het proces. Zijn beweringen over martelingen konden daardoor nooit onderzocht worden. Hij vertelde de rechter dat hij tijdens zijn detentie gemarteld was, wat door de rechter weggelachen werd en zei “iedereen zegt dat”.
Golrokh Ebrahimi Iraee werd veroordeeld wegens “het verspreiden van anti regeringspropaganda” en “beschimpen van Islamitische rechten”. De laatste wegens het schrijven van een niet gepubliceerd artikel over de afschrikwekkende praktijk van steniging in Iran. Dit artikel beschrijft de emotionele reactie van een jonge vrouw na het zien van de film “De Steniging van Soraya M.”, die het verhaal vertelt van de waargebeurde steniging van een Iraanse vrouw, die veroordeeld was voor overspel.
Arash Sadeghi werd in juni 2016 opnieuw gearresteerd, om zijn gevangenisstraf uit te zitten. Golrokh Ebrahimi Iraee werd in oktober 2016 eveneens gearresteerd, om haar gevangenisstraf uit te zitten, waarna Arash Sadeghi uit protest direct in hongerstaking ging. Hij eindigde zijn hongerstaking pas na 71 dagen nadat zij op 3 januari 2017 werd vrijgelaten, maar de hongerstaking had een zorgelijke invloed op zijn gezondheid. Hij had 20 kilo verloren en braakte bloed tijdens de hongerstaking. Hij leidt aan nierproblemen, verschillende longontstekingen, lage bloeddruk, hartritmestoornissen, kortademigheid en misselijkheid. Bij Arash Sadeghi is een kanker gezwel uit zijn arm verwijderd, maar gespecialiseerde vervolg behandelingen worden hem niet toegestaan.
Adoptiewerk - Iran
Geografie en internationale betrekkingen
|
|
|
Iran (of Perzië), officieel, sinds 1979, de Islamitische Republiek Iran toen de monarchie omver werd geworpen en religieuze geestelijken de politieke macht grepen onder opperste leider ayatollah Khomeini.
Iran ligt in het Midden-Oosten en grenst aan Irak, Turkije, Armenië, Azerbeidzjan, Turkmenistan, Afghanistan en Pakistan. De Perzische Golf en de Golf van Oman bevinden zich ten zuiden en de Kaspische Zee ten noorden van Iran. Iran deelt de Kaspische Zee, behalve met de republiek van Azerbeidzjan en Turkmenistan, ook met Kazachstan en Rusland. De hoofdstad is Teheran.
De export van aardolie en aardgas vormen de belangrijkste bron van inkomsten van Iran. Iran heeft daardoor een belangrijke positie als op drie na grootste olie-exporteur ter wereld.
Iran onderhoudt goede betrekkingen met een aantal buurlanden. Het heeft een sterke invloed in Syrië en onderhoudt een nauwe band met de sjiieten in Irak. Honderdduizenden Iraanse pelgrims bezoeken jaarlijks de voor sjiieten heilige steden Najaf en Karbala. Ook heeft Iran goede banden met haar noordelijke buurlanden Turkije en Armenië, aangezien in Iran veel etnische Armeniërs wonen.
Met de landen aan haar oostgrenzen, Afghanistan en Pakistan, zijn wat spanningen over de Afghaanse drugshandel en de fundamentalistische soennitische moslims die in Pakistan wonen en soms aanslagen plegen in het oosten van Iran.
Ook onderhoudt Iran betrekkingen met de andere landen die aan de Perzische Golf liggen, maar in die relaties zijn spanningen over de dominantie van de Golf. Ondanks dat Iran en Saoedi-Arabië sinds lang betrekkingen onderhouden, heeft de Saoedische koning Abdoellah in 2008 de Verenigde Staten gevraagd om Iran aan te vallen.
Iran heeft goede banden met Rusland (dat een kerncentrale bouwt in Iran), China en India. Het land heeft op het wereldtoneel daarnaast enkele opvallende relaties, zoals met de inmiddels overleden Venezolaanse president Hugo Chávez, waarmee Iran de afkeer voor de Verenigde Staten deelt. De conservatieve en zeer religieuze president Ahmadinejad, in functie sinds augustus 2005, was regelmatig in het nieuws door felle kritiek op de regering van de VS, en door het afwijzen van het bestaan van de staat Israël als op 'het (zionistische) regime dat Jeruzalem en Palestina bezet houdt'.
Bevolking
Er leven tenminste elf etnische groepen in Iran, waarvan de Perzen met 61% de grootste groep vormen, gevolgd door de Koerden met circa 10%. Iran heeft totaal ongeveer 80 miljoen inwoners (2013) waarvan er alleen in Teheran al 10 miljoen wonen en daarmee gelijk de grootste stad van het land is.
Recente geschiedenis
De Iraanse revolutie maakte een einde aan de macht van de sjah, die zich met een programma voor modernisering en verwestelijking, gekoppeld aan zware onderdrukking van dissidenten, had vervreemd van sterke religieuze, politieke en populaire invloeden.
Perzië, zoals Iran bekend was vóór 1935, was een van de grootste rijken van de oude wereld. Het land heeft al heel lang een eigen culturele identiteit binnen de islamitische wereld door behoud van de eigen taal en door vast te houden aan de sjiitische interpretatie van de Islam.
In 2002 verklaarde de Amerikaanse president George W. Bush Iran als behorend tot een "as van het kwaad". Hoewel de opvolger van Bush, Barack Obama, de toon heeft verzacht, blijft Washington Iran beschuldigen van het ontwikkelen van nucleaire wapens.
Iran, dat met Russische hulp zijn eerste kerncentrale bouwde - bij de zuidelijke stad Bushehr - beweert dat zijn nucleaire ambities vreedzaam zijn. Mahmoud Ahmadinejad, die president was van 2005 tot 2013, stelde dat de pruductie van nucleaire brandstof een "onvervreemdbaar recht" was van Iran. In 2010 stemde de VN in de kwestie voor het opleggen van een vierde ronde van sancties tegen Iran. Twee maanden later kondigde Teheran aan dat ingenieurs begonnen waren de centrale van Bushehr op te starten, wat beschreven werd als een mijlpaal in 's lands streven om nucleaire energie te produceren.
Het land heeft een overvloed aan energiebronnen - aanzienlijke olie- en aardgasreserves, alleen overtroffen door die van Rusland.
Iran staat sinds 1979 onder leiding van een conservatieve elite, maar leek met de overwinning van de liberalen in de parlementsverkiezingen van 2000 opnieuw een tijdperk van politieke en sociale hervorming in te gaan.
Maar de hervormers, politiek geïsoleerd door machtige conservatieven in de regering en de rechterlijke macht, konden hun beloften niet waarmaken. De steun van voormalig president Mohammad Khatami voor grotere sociale en politieke vrijheden maakte hem populair bij de jongeren - een belangrijke factor omdat zo ongeveer de helft van de bevolking onder de 25 is. Maar zijn liberale ideeën plaatsten hem lijnrecht tegenover opperste leider ayatollah Khamenei en hardliners die terughoudend zijn uit angst dat gevestigde islamitische tradities uit het oog worden verloren.
De verkiezingen van juni 2005 deelden een klap uit aan de hervormers toen de ultraconservatieve burgemeester van Teheran, Mahmoud Ahmadinejad, president werd. Ahmadinejad's omstreden herverkiezing in juni 2009 en de gewelddadige onderdrukking van daaropvolgende protesten van de oppositie deden de kloof tussen conservatieven en hervormers binnen het politieke establishment van Iran verder toenemen.
Met de verkiezing van de (volgens hemzelf) gematigde Hassan Rohani tot president in 2013 rees de hoop op meer vruchtbare betrekkingen met de rest van de wereld, en een overeenkomst tot beperking van de verrijking van uranium in november werd gevolgd door de opheffing van bepaalde sancties. Maar de binnenlandse verdeeldheid blijft diep.
Mocht u interesse hebben deel te nemen aan de subgroep Adoptiewerk dan bent u uiteraard zeer welkom. Stuurt u even een e-mail naar
Adoptiewerk - Iran
Voorbeeldbrief
U kunt hier de Nederlandse vertaling van de brief bekijken.
De portokosten bedragen voor een brief tot 20 gram:
| Nederland (ambassade): | € 1,01 | 1x Nederland |
| Iran: | € 1,65 | 1x Internationaal |
Een kopie van uw brief kunt u sturen aan de ambassade van Iran:
Zijne Excellentie de heer Ali Reza Kazemi Abadi
Ambassade van de Islamitische Republiek Iran
Duinweg 20
2585 JX DEN HAAG
Fax: 070 - 3503224
E-mail:
Onderstaande Engelstalige brief kunt u ook hier downloaden in verschillende bestandsformaten
brief in Word tekstverwerker formaat (.doc)
brief in Ritch Text Format tekstverwerker (.rtf)
High Council for Human Rights
Secretary General Mohammad Javad Larijani
Office of the Head of the Judiciary
Esfandiar Boulvard Pasteur
Intersection of Niyayesh Street
Vali Asr Avenue
Tehran
ISLAMIC REPUBLIC OF IRAN
Heerhugowaard, datum
Your Excellency,
I am writing you to express my great concern about the situation of a group of four Human Rights defenders, who already for a long time are harassed by the Iranian authorities, because of their peaceful activities as human rights defenders. I have great concern about
GOLROKH EBRAHIMI IRAEE
ARASH SADEGHI
ATENA DAEMI
and
OMID ALISHENAS
Since September 2014 these people are prosecuted solely because of peaceful using their rights of freedom of expression, association, and peaceful assembly. Some of them were released, but a few months later arrested again.
Therefore I urge Your Excellency to do everything what is in Your power, to quash all convictions and sentences of these four people as they are prisoners of conscience.
Some of them, especially ARASH SADEGHI has a bad health and need medical care outside the prison. ARASH SADEGHI has had a cancerous tumour in his right arm. This tumor has been removed, but he needs very urgent follow-up cancer treatment.
Finally, I call on you to recognize the legitimacy of the work of human rights defenders, and in particular the right to carry out their activities without any restrictions or fear of reprisals, as set out in the 1998 UN Declaration on Human Rights Defenders.
Thank you for your attention in this important matter, and I am looking forward to positive results and news.
Yours sincerely and respectfully,
(handtekening +
naam en adres)
The Netherlands
